Mode van Feng Long
Diva
Fong Leng is nooit kleding gaan maken om mode te maken. Ze heeft altijd haar eigen ding gedaan en daar is zij trots op.
Gewoon met een bakkie chipjes zat ik op mijn bank en toen heb ik de film over mode ontwerpster Fong Leng gekeken: Diva Fong Leng. Haar volle naam is Carla Maria Fong Leng Tsan. Ze is geboren in 1937 en is momenteel 83 jaar oud. In 1969 opende ze haar eerste boetiek in de Drugstore op de Nieuwendijk in Amsterdam.
De film ging voor mij over iemand met een super creatief brein die haar creativiteit heel erg goed kwijt kan. Wat haar hoofd denkt, dat maken haar handen. De film gaat over Fong persoonlijk, hoe zij (met haar uitgesproken persoonlijkheid) bepaalde keuzes maakt in haar leven en bij het maken van kledij. De film voelde dan ook erg materialistisch aan. Dit was omdat er regelmatig beelden waren van modellen of Fong zelf die de kleding van Fong tentoonstelde. De kledingstukken waren namelijk een soort kunstwerk. En ook waren er regelmatig shots van lappen stof. Hierdoor kreeg je een heel goed beeld van Fong haar stijl en de middelen die zij gebruikt.
Het bezoek deed met mij dat ik het heel mooi en inspirerend vind om mensen in het algemeen zo creatief bezig te zien zijn. Het verhaal van Fong spreekt mij aan omdat ik mijzelf in haar herken. Eigenwijs, dat zijn we beide denk ik wel.
Ik heb opgestoken van het bezoek dat je door onderbewust bezig te zijn met wat je maakt, je iets kan maken waar anderen bewust naar op zoek waren.
Het bezoek deed niet bijzonder veel met mij, maar het was zeker leuk tijdverdrijf. Ik heb er iets van opgestoken, en dat is dat iedereen zijn eigen kwaliteiten en talenten heeft. Ik kan niet maken wat mijn hoofd voor zich ziet maar Fong daarentegen kan waarschijnlijk weer geen liedje schrijven over de melodie die ze in haar hoofd hoort.
Nooit eerder heb ik zo een film gezien. Natuurlijk heb ik wel documentaires gekeken maar eigenlijk nooit over een ontwerpster/ontwerper. Daarin was het een nieuwe ervaring.
Herkenning en vervreemding zie ik duidelijk terug in de kleding ontwerpen van Fong. Aan de ene kant hebben sommige ontwerpen iets heel klassieks (met een knipoog naar de Chinese cultuur). Echter staat daar tegenover dat Fong volledig haar eigen stijl heeft en ook haar eigen designs maakt. Je herkent dus misschien sommige stoffen of patronen maar de manier waarop het is toegepast is dan weer vervreemding.
Verder zie ik traditie en innovatie er ook nog erg duidelijk in terug. Dit sluit een beetje aan op wat ik net heb gezegd. Aan de ene kant heeft haar stijl en ontwerpen iets traditioneels. Zo zie je dit duidelijk terug in het plaatje onder deze lap tekst. Aan de ene kant zit er iets heel traditioneels in van de Chinese cultuur wat je herkent maar toch is het nieuw en innovatief.
Als laatst zou ik autonoom en toegepaste kunst aan Fong koppelen. Zelfstandig is ze zeker. Ergens rond het midden van de film spreekt ze dit ook uit. Ze verteld dan dat ze zo blij is dat ze de vrijheid heeft die ze heeft. Dat ze alles kan maken wat ze wilt. Daarom past autonoom kunst erg goed bij Fong.
Erg leuk om een keer iets mee te krijgen over de modeontwerpen en kledingstukken van Fong. Het is een bijzondere vrouw. Niet alleen de manier waarop ze kijkt en de mimiek die zij heeft maar ook haar hele uitstraling en “zij” als mens zijnde. Ik kan het altijd wel heel erg waarderen als je iemand zijn eigenheid goed kan terugzien in iemand zijn uiterlijk en uitstraling. En dat heeft Fong wel, het is een pittige tante en dat heb je al door als je haar voor het eerst ziet.
